اخلاق انتخابات

برخلاف تصور، من هم شاید بیش از حد، اسیر التهاب انتخاباتی شده­ام. توضیح دلایل موافقت یا مخالفت با شرکت در انتخابات، نقد اصلاح­طلبان و نفی محافطه­کاران، باشد برای بعد. فقط این را می­گویم که: مشارکت منفی هم یک سازوکار دموکراتیک است: کسی که در انتخابات شرکت نمی­کند هم از حق دموکراتیک خود استفاده می­کند: او شرکت نکردن در انتخابات را "انتخاب" می­کند.
برای من اما مسئله بیش از آن که سیاسی و اجتماعی باشد اخلاقی و شخصی است، مسئله یی مبتنی بر این گزاره­ی (غیر) منطقی که: هر انتخابی یک امر اخلاقی است. پس،این که هیچ بدیلی، هیچ گزینه­ی دیگری، وجود ندارد انگیزه­ یی اخلاقی برای توجیه وضع موجود نیست – گو این که این فقدان اصلن واقعیت ندارد، فقط توهم تمامت­طلبانی است که برای دیگران مشروعیتی قائل نیستند، راهی برای پرداخت کمترین هزینه­ی معنوی و بردن بیشترین بهره­ی مادی، استمرار وضعیت اضطراری، بهانه یی برای دموکراسی­گریزی کنونی و البته آتی.
از میان مقالات و مصاحبه­های انتخاباتی این­ها را بیش از همه قابل­تامل یافته­ام:
مصاحبه­ی کدیور در باب تفاوت رئیس جمهور با رئیس قوه­ی مجریه
مقالات زیدآبادی درباره­ی دموکراسی انتخابات­محور ما

سرمقاله­ی مردیها در شرق امروز

مصاحبه­ی سروش در نقد خاتمی و اصلاح­ طلبان حکومتی