یادآوری + خواندنی ها

یادم هست که در آغاز این نت­نویسی بسیاری از دوستان گلایه داشتند که نظر گذاشتن برای نوشته­های این وبلاگ کار دشواری است. وعده دادم که سیستم نظرگذاری را عوض خواهم کرد، که به قول خود وفا نکردم؛ شاید بیش­تر به این خاطر که نظرهای دوستان در همین صفحه­ی اصلی و نه در صفحه یی جداگانه ثبت شود. خوش­بختانه این کاهلی نتیجه­ی مثبتی داشت! بلاگ اسپات سیستم نظرگذاری­اش را بهبود بخشیده، حالا دوستانی که عضو این شبکه نیستند نیز می­توانند با نام خود و با درج نشانی وبلاگ یا سایت خود در هر شبکه یی و یا فقط با نام خود و بدون این نشانی، و یا باز هم به صورت بی­نام نظر بدهند. با این تدبیر، امیدوار ام بیش­تر از نظرات شما بهره مند شوم
دیگر این که با وجود وعده­ی "دات کام" شدن و با وجود ثبت دامین و ... هنوز فرصت سامان دادن به امورات آن را نیافته ام. می­دانم که دارم تنبلی می­کنم، چون از محاسن آن برای­ام می­توانست لینک دادن به مطالب خواندنی یی باشد که در وبلاگ­ها و سایت­های دیگران می­یابم. عجالتا" می­خواهم هر از گاهی اگر حوصله کردم و وب­گردی کردم، به این­گونه نوشته­های مورد علاقه یا مرتبط با کارم، که شاید برای دیگران هم جالب توجه باشد، زیر عنوان خواندنی­ها اشاره کنم. و این هم نخستین­اش
شیوا مقانلو ترجمه­ی داستانی از آنجلا کارتر را روی وبلاگ­اش گذاشته. آنجلا کارتر در ایران چندان شناخته شده نیست. خود من هم فقط یک مجموعه داستان از او خوانده ام با عنوان "قدیس­ها و غریبه­ها". البته کارتر شهرت­اش را به عنوان یک نویسنده­ی انگلیسی بیش­تر مرهون رمان­های­اش است، اشتهاری که نباید آن را دست کم گرفت: تا آن­جا که یادم می­آید جان بارت، که خودش از نویسندگان برجسته­ی آمریکایی است، کارتر را در کنار بورخس، بارتلمی و کالوینو و دیگران از بزرگ­ترین پسامدرن­های معاصر در عرصه­ی ادبیات داستانی دانسته است
محمد میرزاخانی به تازگی مطلبی نوشته بود درباره­ی جنبش حروفیه. احتمالا" خیلی از ماها چیزهایی راجع به این جنبش شنیده ایم اما نوشته­ی او شرح روشن و مرور جذابی بر تاریخ و تعالیم حروفیه است. بعد از آن باز هم نگاهی انداخته است به رمان من، فرانکولا. و در تازه ترین نوشته­اش هم نگاه مبدعانه یی دارد به مساله­ی حجاب و مقوله­ی شالوده­شکنی
تا بعد

بعدالتحریر: تازه این یادداشت را نوشته بودم که دیدم امیر پویان شیوا هم یادداشتی نوشته درباره­ی فرانکولا. ذوق زدگی که شاخ و دم ندارد -- احساس خودم را می­گویم