"پیام یزدانجو"

چند سال پیش دختر خانمی برای­ام ماجرای حضورش در یکی از سخن­رانی­های بابک احمدی را تعریف می­کرد. ماجرا از این قرار بود که بعد از اتمام سخن­رانی، مطابق معمول، بعضی از حضار از جمله این دختر خانم گرد سخن­ران را گرفته و مشغول گپ­وگفتی شده بودند که آقا پسری هم در این میان فرصت را مغتنم شمرده و باب مباحثه­یی را با او گشوده و در ادامه اظهار تعجب از این که چرا آثار ایشان را مطالعه نکرده، و وقتی خانم اسم آقا را می­پرسد، می­گوید: من؟ پیام یزدانجو هستم دیگر!
حالا حکایت دوباره­ی ما است ... چندی پیش از این شنیدم، و دیدم، که شخصی به نام من برای دوست نویسنده­ یی کامنت موهنی گذاشته، در ادامه دیگران به آن مثلن "پیام یزدانجو" حمله­ور شده و بعدن دیگری درصدد صلح و صفا بر آمده ...، من با نادیده گرفتن وقاحت آن نظردهنده­ی کذا، با نوشتن نامه­یی برای آن دوست و تماس تلفنی با دوست دیگری که در کامنت کذایی به او توهین شده (نامه و تلفنی که هردو بی­جواب ماند!) از این بابت اظهار تاسف کردم، با این امید که اندک سوء تفاهمی هم اگر احیانن پیدا شده برطرف شود.
این­بار ظاهرن بهانه­ی دیگری به­دست این فرد یا این­گونه افراد افتاده تا به بهانه­ی نامزد نشدن "فرانکولا" در جایزه­ی منتقدان مطبوعات، از جانب من جعل نظر کرده و بار دیگر این بازی زننده را از سر بگیرند ... ماجرا آن­قدر مضحک است که نمی­دانم چه باید بگویم. خب، در این مورد خاص که اتفاقن من نه تنها گلایه­ یا رنجشی ندارم بل­که با صراحت می­گویم (و این نظر رسمی من خواهد بود!) که دوستان عزیز مطبوعاتی­، از این که با انتخاب خود خیال مرا از بابت یک انتخاب اخلاقی دشوارتر راحت کردید ممنون ام! این از این. اما آیا ماجرا به همین­جا ختم خواهد شد؟
اوضاع مزخرفی است و نمی­دانم چاره­اش چیست؟ این یعنی که بعد از این باید در هر مورد مشابه تکذیب کنم، بیانیه بنویسم، اعلام موضع رسمی کنم؟! یا این که همین­جا بگویم که این­جانب بعد از این دیگر برای کسی کامنتی نمی­گذارم تا هر آدم­ علافی هم که بخواهد به نام من نظر بدهد بی­اعتبار باشد؟ یا این که مثل گذشته بی­خیال این بازی­های بزدلانه باشم و مطمئن باشم که دوستان و آشنایان هم در بی­اعتباری این بازی­ها شکی ندارند ...